Zagrajmy wspólnie dla śp. Wandy Wiłkomirskiej (1929-2018) – legendarnej polskiej skrzypaczki, związanej z Międzynarodowymi Konkursami Skrzypcowymi im. H. Wieniawskiego | Przyłącz się!

„Z wielkim smutkiem żegnamy znakomitą solistkę Wandę Wiłkomirską, związaną z Międzynarodowymi Konkursami Skrzypcowymi im. Henryka Wieniawskiego, legendarną postać polskiej kultury  muzycznej, ale także wspaniałego człowieka i przyjaciela, Honorowego Członka Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego”. Wieniawszczycy

Tej treści nekrolog chcieliśmy początkowo zamieścić na łamach jednego z ogólnopolskich dzienników. Po namyśle jednak postanowiliśmy zrobić coś bardziej pożytecznego. Ponieważ śp. Wanda Wiłkomirska zmarła w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, przekażemy fundusze przeznaczone na tę publikację na działalność Fundacji Artystów Weteranów Scen Polskich – w podzięce za wielkiego serca opiekę, którą otoczyła artystkę w jesieni jej życia.

Gdybyście zdecydowali się do nas dołączyć, dopiszcie w przelewie:
„wpłata na Dom Artystów Weteranów w Skolimowie”.

Drobne wpłaty więcej przecież przyniosą uśmiechów, niż piękne acz nietrwałe kwiaty…

Pogrzeb śp. Wandy Wiłkomirskiej odbył się we wtorek 15 maja 2018 roku na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Fundacja Artystów Weteranów Scen Polskich

PKO BP SA Oddział 14 w Warszawie
ul. Kruczkowskiego 600-412 Warszawa
www.fundacja-domartysty.pl

Nr konta bankowego: 90 1020 1156 0000 7902 0054 6978
Nr IBAN  90102011560000790200546978
Kod BIG (Swift): PKOPLPW

1 maja 2018 roku zmarła w Skolimowie wybitna polska skrzypaczka Wanda Wiłkomirska. Pochodziła ze znanej rodziny muzyków. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku pięciu lat pod kierunkiem swego ojca Alfreda Wiłkomirskiego. Kształciła się pod kierunkiem Eugenii Umińskiej, Ireny Dubiskiej i Tadeusza Wrońskiego. Po uzyskaniu dyplomu z odznaczeniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi kontynuowała studia u Ede Zathureczky’ego w Budapeszcie i u Henryka Szerynga w Paryżu.

Koncerty z orkiestrami (w Budapeszcie w 1949 r. pod batutą Ottona Klemperera) i recitale (w londyńskim Wigmore Hall w 1950 r.) przyniosły jej wielką sławę. Jeszcze przed ukończeniem studiów zdobyła kilka nagród na międzynarodowych konkursach, m.in. na Konkursie Bachowskim w Lipsku (1950) i na II Międzynarodowym Konkursie im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1952). Już wtedy pokazała, że jest niezrównaną interpretatorką muzyki Karola Szymanowskiego.

Wanda Wiłkomirska podczas występu na II Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego (1952).
Archiwum Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego.

Triumfalny debiut w USA w 1961 r. z orkiestrą Filharmonii Narodowej spowodował, że jej międzynarodowa kariera nabrała tempa. Koncertowała w wielu krajach świata, w Europie, Azji, obu Amerykach i Australii. Występowała z takimi zespołami jak Berliner Philharmoniker, New York Philharmonic, Chicago Symphony, Concertgebouw Amsterdam, Moscow Philharmonic. Współpracowała z takimi dyrygentami jak Leonard Bernstein, Pierre Boulez, Paul Hindemith, Sir John Barbirolli, Carlo Giulini, Zubin Mehta, Kurt Masur oraz takimi artystami jak Martha Argerich, Gidon Kremer, Misha Maisky, czy Geoffrey Parsons.

Po 13 grudnia 1981 roku, w stanie wojennym, wyjechała z Polski. W 1983 została profesorem w Hochschule für Musik Heidelberg-Mannheim. Do kraju wróciła w 1990 roku. Przez ponad dwadzieścia lat była solistką Filharmonii Narodowej w Warszawie, uczestnicząc w jej zagranicznych tournée. Prowadziła klasę w Sydney Conservatory of Music, łącząc pracę pedagogiczną z koncertami. Dawała kursy mistrzowskie w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, we Włoszech i Australii.

Wanda Wiłkomirska była pierwszą wykonawczynią licznych utworów kompozytorów polskich, niemieckich i australijskich; niektóre z nich były jej dedykowane.

Została uhonorowana wieloma odznaczeniami, nagrodami i wyróżnieniami, m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1981), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1953), Odznaczeniem za działalność dla Polonii Australijskiej (2005), Nagrodą Fundacji im. Karola Szymanowskiego (1997). Otrzymała tytuł Doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi (2006) oraz Honorowego Obywatela Miasta Kalisza (2006).

Była jurorką międzynarodowych konkursów skrzypcowych, m.in. w Wiedniu, Paryżu, Londynie, Tokio, Monachium, Moskwie. Pięciokrotnie zasiadała w jury Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (w latach 1981, 1991, 1996, 2001, 2006).

Wanda Wiłkomirska w dniu finału 13. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego (2006), podczas uroczystości nadania nazwy poznańskiemu portowi lotniczemu, który od tamtej pory rozsławia imię polskiego skrzypka i kompozytora. Fot. Archiwum Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego.

W 2008 roku powstał opowiadający o życiu artystki film dokumentalny zatytułowany  „Ja wam to zagram” w reżyserii Ch. Jezior i M. Białobrzeskiego.

Wanda Wiłkomirska była Członkiem Honorowym Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.
Na zawsze pozostanie w naszej pamięci.